جلوه گر این پُست زیباغزل زیر، سروده استاد محمد قهرمان است که هر بیت آن خود شرح حالی است و در کُل می تواند زبان حال صاحبدلان فراوانی باشد! ذوق و شوق سفر، رفتن وبر گشتن و با یاد لحظه های خوش و مطلوب آن، احساس هنوز در سفربودن را تجربه کردن و ... بخوانیم و لذت ببریم ! ا
ولی هوای تو بیرون نمی رود ز سرم ! ا ه ا
. . . .
دویده شوق ِسفر آنچنان به بال و پرم
.
که چون به خانه در آیم، هنوز در سفرم! ا
.
ز خیلِ ِ همسفران، هر یکی به سویی رفت
.
نصیب بود که من در هوای تو تو بپرم
.
تهی شدم ز خود و هر چه بود، همچو حباب
.
ولی هوای تو بیرون نمی رود ز سرم
.
بیا که نور امیدی به دل نمی تابد
.
قسم به صبح، که از شام تار تیره ترم! ا
.
زنی چو پلک به هم، آن نگاه بازیگوش
.
ز عالمی بکشانَد به عالم ِ دگرم
.
ز اشک شوق که بندد ره ِ نگاه مرا
.
ترا درست تماشا نکرده چشم ِ ترم! ا
.
مگرکه لطف توآرد برون زبحر ِِغمم
.
که گر کناره کنی، آب بگذرد ز سرم
.
زبس که تشنه دیدار کرده هجر، مرا
.
کنم دو چشم د ِگروام، چون ترا نگرم! ا
.
تو در برابر و نا باورانه می گویم
.
ه " تویی برابر من، یا خیال در نظرم؟ " ه
.
89/7/9